ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ 

Στην Ιωάννα 

Θα πω τραγούδι σιγανό

για να σε νανουρίσει

με ύπνο ήσυχο, γλυκό

να σε αποκοιμήσει.

Με στρώμα χάδι και φιλί

ατάραχο κοιμήσου

σαν ένα όνειρο μακρύ

να είναι η ζωή σου.

Ύπνε που παίρνεις τα μωρά

πάρε και το δικό μου¹

που το ‘χω σώμα και καρδιά

που το ‘χω θησαυρό μου 

και δώσ’ του χάρες διαλεχτές

την ομορφιά, τη γνώση

και πλούτη δώσ’ του αρετές

μ’ αυτές να μεγαλώσει.

Τη νύχτα κάνω προσευχή

να έχει την υγειά του,

οι πεθυμιές του σαν ευχή

ν΄απλώνονται μπροστά του.

Ήλιε που βγαίνεις την αυγή²

και τη ζωή μάς δίνεις

με φως ετούτο το παιδί

κάθε πρωί να ντύνεις.

Ξυπνάει σαν Αυγερινός

κοιμάται σαν την Πούλια.

Τα γέλια γίνονται ανθός

κι ολάνθιστα ζουμπούλια.

Κοράλλια του ‘χω απ’ το βυθό

της άνοιξης λουλούδια

και παραμύθια να του πω

παλιά κι άλλα καινούρια

και μουσικές του ουρανού

γλυκά να τραγουδάει,

τα χρώματα του φεγγαριού

για ρούχα να φοράει.

Μέσ’ στη φωλιά του το πουλί

καμμιά δεν έχει έγνοια

και στο δικό μου το παιδί

σεντόνια μεταξένια.

Το αγγελούδι μου φτερά

να ‘χει χρωματισμένα,

όλο τον κόσμο ν’ αγαπά

καρδιά μαλαματένια.

Θα πω τραγούδι σιγανό

για όλα τα παιδάκια

να το ‘χουν σκέπασμα ζεστό

στου ύπνου τα σοκάκια.

Θα πω τραγούδι σιγανό

να λένε οι μανάδες

που μεγαλώνουν με καημό

αγόρια και κυράδες.

1         Ύπνε που παίρνεις τα μωρά / πάρε και το δικό μου  

2         Ήλιε που βγαίνεις την αυγή  

οι στίχοι είναι παραδοσιακοί  

ΑΛΑΛΊ ΚΑΙ ΚΟΥΠΕΠΈ¹

Αλαλί, αλαλί

έτσι κάνει το παιδί

αλαλί, αλαλί

έτσι κάμε το κι εσύ.

ΕΠΩΔΟΣ

Αλαλί και κουπεπέ

πάρε δρόμο ποντικέ,

αλαλί και κουπεπέ

πάρε δρόμο ποντικέ.²

Αλαλί, αλαλί

τί αστέρι είσαι ‘συ

αλαλί, αλαλί

με το μέλι το φιλί.

ΕΠΩΔΟΣ (δις)

Αλαλί και κουπεπέ

δες το Ήλιε ακριβέ.  

Αλαλί, αλαλί

τα χεράκια σου μαζί

αλαλί, αλαλό

ώχου πόσο τ’ αγαπώ.

ΕΠΩΔΟΣ (δις)

Αλαλί και κουπεπέ

φτύσετέ μου το καλέ.  

¹ Παραδοσιακό νησιώτικο, παιδικό τραγουδάκι το οποίο συνοδεύεται με κούνημα των χεριών ( γυρνώντας τις δύο παλάμες με ανοιχτά δάχτυλα σχηματίζοντας ημικύκλια ) και

τραγουδιέται κυρίως σε παιδιά προνηπιακής ηλικίας. Ανήκει στο είδος << ταχταρίσματα >>.

Οι στίχοι της πρώτης στροφής και της πρώτης επωδού έρχονται από το βάθος του χρόνου και λέγονται ακόμη και σήμερα. Οι υπόλοιποι είναι αυτοσχεδιασμοί.

² Ο ρυθμός στην επωδό είναι πιο γρήγορος. 

ΛΊΤΟΥ-ΛΊΤΟΥ¹

Λίτου-λίτου, λίτου-λίτου

ρόδα, κρίνα στην αυλή του.

Παναγιά μου δώσ’ του, δώσ’ του

ό,τι βάνει ο λογισμός του.

Παναγιά κι αγιά Μαρίνα

φύλαγε την καρδερίνα.

Λίτου-λίτου, λίτου-λίτου

οι αρχάγγελοι μαζί του.

Παναγιά και αη-Νικόλα

το παιδί μου πάνω απ’ όλα.

Παναγιά κι αγιά Βαρβάρα

μου το τρόμαξε η μουσκάρα.²

Λίτου-λίτου, λίτου-λίτου

με μπονάτσα η ζωή του.

Λίτου-λίτου, λίτου-λάκια

ώχου όμορφα παιδάκια.

¹ Παραδοσιακό νησιώτικο, παιδικό τραγουδάκι το οποίο συνοδεύεται με κούνημα των χεριών ( γυρνώντας τις δύο παλάμες με ανοιχτά δάχτυλα σχηματίζοντας ημικύκλια ) και

τραγουδιέται κυρίως σε παιδιά προνηπιακής ηλικίας. Ανήκει στο είδος << ταχταρίσματα >>.

Τα τέσσερα τελευταία δίστιχα είναι αυτοσχεδιασμοί.

² Μουσκάρες, μάσκες, αυτοί που επισκέπτονται τα σπίτια ντυμένοι αποκριάτικα.

ΤΟ ΓΑΤΙ 

Νάτο, νάτο το γατί

κοίτα πώς ακροβατεί

ψάχνει μέσα στα σκουπίδια

για ωραία μεζεκλίδια.¹

Μα προσέχει κάθε τι

κάθε ήχο στο αφτί

να το δεις δε θα προφτάσεις

αν κοντά του πλησιάσεις.

<< Έχω λεν’ εφτά ζωές

που ‘ναι όλες ακριβές

μα εδώ που τα μιλάμε

τους ανθρώπους τους φοβάμαι >>. 

¹ Μεζεκλίδια, μεζεκλίκια, μεζέδες.

       ΣΑΝ ΤΡΙΖΟΝΙ   

Στη Στέλλα 

Σαν τριζόνι που πηδά

τρίτι, τράτα, τρίτι, τρα

απ’ το ένα μέρος στ’ άλλο

σε μπουκάλι θα σε βάλω.

ΕΠΩΔΟΣ

Τρέμει η γη

σεισμός δονεί

απ’ του παιδιού μας τη φωνή

σπάνε γυαλιά

τρυπούν αφτιά

απ’ του παιδιού μας τη στριγκλιά!

Κάθε βήμα και ζημιά

κάθε πράξη σκανταλιά

και στον ύπνο σου ακόμα

να παλεύεις με το στρώμα.

ΕΠΩΔΟΣ

Έχουν λεν’ άλλη χαρά

τα παιδιά τα ζωηρά

συμφωνώ κι εγώ μαζί σας,

να χαρώ τη δύναμή σας!

ΠΑΙΔΙΚΟ 

στην Αγγελική

Το θαύμα έγινε μια νύχτα

που σε οδήγησε στη Γη

και σου ανήκει όλος ο κόσμος

και σου ανήκει μια ζωή.

Τα δυο ματάκια σου που λάμπουν

να καταλάβουν προσπαθούν

και τα αμήχανα χεράκια

τα πάντα γύρω ψηλαφούν.

Την αθωότητα του νου σου

του γέλιου σου την ομορφιά

αν είχαμ’ όλοι στην καρδιά μας

θα ‘ταν ο κόσμος ζωγραφιά.

Την αθωότητα του νου σας

του γέλιου σας την ομορφιά

αν είχαμ’ όλοι στην καρδιά μας

θα ‘ταν ο κόσμος ζωγραφιά. 

ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ 

Στην Αγγελική 

Ανθρωπάκι μου μικρό

όταν σε γλυκοφιλώ

μέλι από μελισσάκια

μέσ’ στα δυο σου τα χειλάκια.

Το μυαλό το πονηρό

πλάθει κόλπα στο λεπτό

στα νερά του να με πάει

όμως δε με ξεγελάει.

Το γλωσσίδι το τρελλό

ξέρει λέξεις χίλιες δυο

να, αρχίζει να μιλάει

τώρα ποιος το σταματάει.

Αχ και να ‘ταν να το δω

σαν δεντράκι λυγερό

τα λεπτά τα ποδαράκια

να μακρύνουν σαν κλαράκια.

  

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΕΡΜΥΓΚΑ 

Μυρμηγκάκια μου μικρούλια

τί τραβάτε καημενούλια,

θα σας φάει η Κυριακούλα

( δηλητήρια στη ζούλα ).

Πριν σας βρει καμμιά λαχτάρα

μπείτε μέσα στην κιθάρα,

μην προλάβει να σας ρίξει

κι όλα σας δολοφονήσει.

Επειδή ‘σαι πιο μεγάλη

πήρες τώρα το μπουκάλι,

άκουσε και το μικράκι

το σοφό το μυρμηγκάκι :

<< Μη χαλάς ισορροπίες

και τις φυσικές αξίες,

σκέψου με τη λογική σου

κι όχι με τη δύναμή σου >>.  

Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Ο Κωστάκης γράφει ποίημα μέρες τώρα και καιρό

το παλεύει πέρα-δώθε, από ‘κει και από ‘δω

μία χάνεται το μέτρο, μια ξεχνάει το ρυθμό

μια η ρίμα δεν ταιριάζει και παιδεύει το μυαλό.

Κι έλεγε ότι θα είναι τόσο εύκολο να πει

ό,τι σκέφτεται με στίχους που θα γράψει στο χαρτί,

αν διαβάζεις το βιβλίο σαν νεράκι που κυλά

αν θελήσεις για να γράψεις το μολύβι σου κολλά.

Μα το έχει βάλει πείσμα και το έχει για σκοπό

να τελειώσει μία μέρα το τραγούδι του αυτό.

Ξέρει πως το καταφέρνεις ό,τι θες πραγματικά

όσο δύσκολο κι αν είναι η καρδιά σου θα νικά.  

Η ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ        ( μαντινάδες )

Εγώ την παρομοίασα ουρά από παγώνι

τη σκέψη του μικρού παιδιού, που όλο μεγαλώνει

μικρή δε βλέπεις τίποτε μα πιάνει και απλώνει

και χίλια δύο χρώματα μας εξεφανερώνει.  

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ  

Ας πούμε το παραμύθι

που θα μας πει μια ιστορία άλλη

για τα παιδάκια του κόσμου

πως αδερφάκια μας είναι όλα,

να το πούμε στους μεγάλους      

πόσο αξίζει η φιλία                         

για να το μάθουν κι εκείνοι

για να το μάθουν κι εκείνοι. 

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ 

Τρία εύφωνα σπουργίτια

τιτιβίζουνε στα σπίτια:

- Αχ! Οι άνθρωποι χαζοί

είναι, δίχως λογική!

<< Τιτιβίου, τιτιβί

οι ανθρώποι είναι χαζοί. >>

- Όλα λάθος τα ταιριάξαν

και τον κόσμο μας χαλάσαν.

- Το καλό κάνουν κακό

το σημαντικό φτηνό!

<< Τιτιβίου, τιτιβό

άνθρωποι χωρίς μυαλό. >>

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ  

Άσε με πουλάκι μου

ν’ ανέβω στα φτερά σου

και σε μια στιγμή

να ‘μαι στη γιορτή.

Στη γιορτή που κάνουνε

απόψε τα ζωάκια,

παίζουν και γελούν

παίζουν, τραγουδούν.

Είπαν κι αποφάσισαν

ολόκληρη τη μέρα

δε θα πολεμούν

έχθρες τους ξεχνούν.

Όλα θ’ απολαύσουνε

παρέα την ειρήνη

δίχως τσακωμούς

μάχες, σκοτωμούς.

Τι καλά να το ‘καναν

αυτό και οι ανθρώποι

μην ξανακουστεί

μέσ’ στη Γη ριπή.

Αρχική ιδέα (τέσσερις πρώτοι στίχοι) Στέλλα Φλυτζάνη  

ΤΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥ    

Ο κουτσός με το ‘να πόδι

κυνηγάει το χταπόδι.

Ο κουτσός με δεκανίκια

κυνηγάει δυο ποντίκια.

Δεν μπορώ να κάνω βήμα

μέσ’ στο σπίτι μου, τι κρίμα,

σε καρέκλα να καθίσω

ούτε και να κατουρήσω.    

Αχ, γλυκιά μου πατερίτσα

σιδερένια μου κουκλίτσα*

‘συ με πάεις και με φέρνεις

και το βήμα μου προσμένεις.

Κι αν την πέταξα τη μία

κι αν δεν έχω πια καμία,

δε θα σας ελησμονήσω

αλλά ούτε θα γυρίσω.

^* ή : ξύλινη, μικρή κουκλίτσα  

ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Στο Γιώργο ‘’Αθερινό’’

Πάμε για μπάνιο στο Καλαμάκι

βάλε μια φούστα κι ένα μπλουζάκι,

πάρε μαζί μας τ’ Αγγελικάκι

για να κλουμπήσουμε¹ μέσ’ στο νεράκι.

Για τη γυναίκα και για την κόρη

μέρα και νύχτα σ’ ένα βαπόρι,

όλο δουλεύω μέσ’ στο αλάτι

ρε πόσο δύσκολη είν’ η αγάπη!

Έρχεται τώρα κι άλλο παιδάκι

γειά σου γυναίκα, γειά σου σπιτάκι

ένα θα γίνω με το καράβι

κι είναι σαράβαλο, είναι ρημάδι.

Άντε και όλα τούτα σα φτάσω

μ’ένα φιλί σου θα τα ξεχάσω,

με τη γυναίκα, τρία παιδάκια

πάμε για μπάνιο και για ουζάκια.

¹ κλουμπήσουμε: κολυμπήσουμε 

ΜΑΖΟΥΡΑΝΑ     

Μαζουράνα ξεμαλλιάρα

λυγερή και ερωτιάρα

με μεθάς με τ’ άρωμά σου  

και την πράσινη θωριά σου.

Στάζω γάργαρο νερό

αψηλή για να σε δω,

αψηλή για να σε δω

στάζω γάργαρο νερό. 

Αναδίδει η ευωδιά σου

απ’ τα φύλλα τα πυκνά σου

δώσ’ μου κλάδους του κορμιού σου  

για να πιώ απ’ τους χυμούς σου.  

Φως σου φέρνω της αυγής  

για να μη μου μαραθείς,

για να μη μου μαραθείς

φως σου φέρνω της αυγής.  

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΜΑΘΗΤΗ    ή 

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ¹ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΘΡΑΝΙΟΥ  

Dum Spiro Spero²

προφορά δεν ξέρω,

ο νοών νοείτω³

είμαι ένα βλήτο.

Στη γεωγραφία

πού ‘ναι η Αγγλία;

Φυσική, χημεία

μάλλον αλχημεία.⁴

Δύο επί δύο

κι όλα στο αρχείο

και στην ιστορία

μια πανωλεθρία.

Σαν ανθοδοχείο

είμαι στο σχολείο,

ζωηρό θηρίο

στο σκασιαρχείο.

Δεν το βαριοπαίρνω

γράμματα δεν παίρνω,

στης ζωής την τάξη

όμως είμ’ εντάξει.

Μύγα δεν πειράζω

και κακό δε βάζω,

κι έμαθα στη Φύση

όλοι είναι ίσοι.

Απ’ τις θεωρίες

τις περιουσίες

πιο πολλή αξία

έχουν οι αξίες. 

¹ μανιφέστο, το-  έγγραφη διακήρυξη πολιτικού ή κοινωνικού περιεχόμενου, όπου

διατυπώνονται απόψεις ή διαμαρτυρίες. 

² DUM SPIRO SPERO << ντούμ σπίρο σπέρο>> (λατινικά)  όσο ζω ελπίζω 

³ ο νοών νοείτω  (αρχαία ελληνικά)  όποιος κατάλαβε, κατάλαβε 

⁴  αλχημεία, η- (εδώ) μπερδεμένα πράματα   

ΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ      (μαντινάδες) 

Στη Στέλλα 

Ως είναι τα ψηλά βουνά, τα δέντρα στους αιώνες

να ‘ναι τα καλοκαίρια σου ομάδι με χειμώνες.

Κι αν είναι κούτσικη η ζωή, εσύ να τη γλεντήσεις

και το καλό το χνάρι σου στην Πλάση αυτή ν’ αφήσεις. 

ΔΕΛΦΙΝΙ ΓΟΡΓΟΠΤΕΡΥΓΟ     

Δελφίνι γοργοπτέρυγο στη ράχη σου επάνω

να ήμουν, να με πήγαινες στο σύμπαν του βυθού

το κύμα το πιο γρήγορο γλιστρώντας να το φτάνω

να παίζω, να πετάγομαι στην πλώρη καϊκιού

δροσάτο να αισθάνομαι το χάδι του νερού. 

Δελφίνι ασημόγελο τη χάρη σου να είχα

να βλέπουν, να με χαίρονται τα πλάσματα της Γης

λιγάκι από τη δύναμη κι ας ήταν μία ψίχα.

Βαδίζεις μέσ’ στη θάλασσα ορθό, σαν αθλητής  

εσύ ‘σαι ο καλύτερος της Πλάσης χορευτής.

Δελφίνι αγγελόφωνο, κρυστάλλινος ο ήχος

που φτάνει το τραγούδι σου ψηλά στον ουρανό

της Φύσης ο πιο όμορφα ορθοπλεγμένος στίχος

στολίδι στην κορόνα σου θα ταίριαζε θαρρώ,

ας ήταν και να κράταγα του Πάνα τον αυλό. 

Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται και στην ανθολογία

Ποιητικές Συμπλεύσεις 3 – Ρευστά όρια  ( εκδόσεις Εντύποις )   

ΑΝ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ ΚΟΙΤΟΥΝ 

Αν εξωγήινοι κοιτούν

σκέφτομαι πόσο θα γελούν

με το δικό μας τον πλανήτη

<<’κείνα τα όντα πολεμούν

χωρίζονται, εγκληματούν

μέσα στο ίδιο τους το σπίτι!

Πλανήτης όμορφος

μα οι κάτοικοι χαζοί

που χαραμίζουν κάθε προκοπή.>> 

Όλοι οι αιώνες ουρλιαχτά

καταστροφές και φονικά

για πλούτη και για εξουσία.

Ό,τι πετύχαμε μικρό

μας ξέφυγε το πιο απλό

η μεταξύ μας αρμονία.

Γη των ανόητων ανθρώπων

Γη των ρημαγμένων τόπων

Γη των νεκρών πολιτισμών

Γη της φωτιάς και των λυγμών.

Αν εξωγήινοι κοιτούν

σκέφτομαι πως θα λυπηθούν

για το δικό μας τον πλανήτη. 

ΓΡΑΨΕ ΜΟΛΥΒΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑ

Γράψε μολύβι μου ξανά

φτιάξε μορφή και θέμα,

όταν η Μούσα σιωπά

γίνονται όλα ψέμα.

Κι αν είναι ζόρικος καιρός

που αποσπά τη σκέψη

ο ταπεινός δημιουργός

στέκει στην ίδια θέση.

Μέσα στα δύσκολα γεννά

λύπες τις κάνει στίχους

και στους ανθρώπους τραγουδά

λόγια γλυκά και ήχους. 

ΑΝΑΠΝΟΗ

Ετούτη η αναπνοή

δε σταματά ούτε στιγμή

μια αδιάκοπη ροή.

Κάθε πνοή σημαντική

σαν το μονάκριβο παιδί

μπορεί ν’ αλλάξει την πλοκή.

Ετούτη η αναπνοή

μια ανεκτίμητη πηγή

της Φύσης δώρο για ζωή.  

Ο ΚΗΠΟΣ

Πράσινο φύλλωμα στου χτες την αναπόληση

Στου σήμερα τα αποκαΐδια τι να φυτέψεις

Μόνο λέξεις στο άδειο κεφάλι μας

 Βλαστάρια ελπίδας

 που θα ξεραθούν στον άγονο τρόπο σκέψης μας

Πονηροί χωρικοί καλλιεργούν ημιμάθεια

Να μη θεριέψουν τα φυτά

Να μην απλώσουν ρίζες στη Γνώση·

 η αμάθεια είναι το πιο δυνατό χαλινάρι

Ιδιοτελείς κηπουροί κλαδεύουν τα κλαριά

και απλώνουν σπόρια μίσους στο χώμα

Μπολιάζουν τις Γραφές με το μπόλι της αρεσκείας τους

Μοναδική σωτηρία

να βγούμε από τα βολικά θερμοκήπια του μυαλού μας  

Μοναδική σωτηρία ο κήπος μας 

ΟΝΕΙΡΑ*  

η Γνώση δίνει τροφή στη Σκέψη

 και η Σκέψη μεγαλώνει τη Γνώση 

Όνειρα ξεκάθαρα, εύμορφα

άδολα όνειρα

σε θολό τοπίο

ασφυκτικά περικυκλωμένο

από διεφθαρμένα σύννεφα                                                                                      

που ξερνάνε πνευματική και ψυχική σαπίλα.

Σαγηνευτικές Σειρήνες τα μαγεύουν

και υπνωτισμένα χάνονται

στη σκοτεινή λήθη,

αιμοδιψείς δράκοι τα τρομάζουν                                                                            

και φοβισμένα λουφάζουνε

στης υποχώρησης το καταφύγιο,

πεθαίνουνε άδικα

αθώα θύματα σατανικών παιχνιδιών

και ξεδιάντροπης εκμετάλλευσης.                                                                           

Ξεχασμένα όνειρα

κείτονται απραγματοποίητα

πάνω σε μάταιες θυσίες.

Όμως αν υπάρχει έστω και ένα

είναι αρκετό                                                                                                            

για να σου δώσει ανάσα

για να σε κάνει να πολεμήσεις

τους δράκους και τις Σειρήνες.

Αν τα χαμένα μας όνειρα

αναταράξουν το σκοτάδι                                                                                         

σαν άσπλαχνες ερινύες,

αν πετάξουμε από τα μούτρα μας

τον φερετζέ της Μάθησης,

αν η Σκέψη πετάξει ελεύθερη

τότε θα έρθει η στιγμή                                                                                           

που οι πεθαμένες ψυχές των ζωντανών

θα αναστηθούν

που τα επτασφράγιστα μυστικά της Γνώσης

θα εκραγούν

μέσα από τα κοιμισμένα ηφαίστεια                                                                         

του μυαλού μας.

*Η αρχική ιδέα γεννήθηκε με αφορμή τις ( συνηθισμένες ) αναταράξεις στην Παιδεία το φθινόπωρο του 2006.